اميرالمؤمنين على (عليه السلام)

پرتوى از سيره و سيماى اميرالمؤمنين على (عليه السلام)

اميرالمؤمنين على (عليه السلام)، چهارمين پسر ابوطالب، در حدود سى سال پس از واقعه فيل و بيست و سه سال پيش از هجرت در مكّه معظّمه، از  مادرى بزرگوار و باشخصيّت، به نام فاطمه، دختر اسد بن هشام بن عبدمناف ، روز جمعه سيزده رجب در كعبه به دنيا آمد. على(عليه السلام) تا شش سالگى در خانه پدرش ابوطالب بود. در اين تاريخ كه سن رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) از سى سال گذشته بود در مكه قحطى و گرانى پيش آمد و اين امر سبب شد كه على(عليه  السلام) به مدت هفت سال در خانه پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم)، تا اول بعثت، زندگى كند و در مكتب كمال و فضيلت آن حضرت تربيت شود. بعد از آن كه محمد (صلى الله عليه وآله وسلم) به پيامبرى مبعوث گرديد، على (عليه السلام) نخستين مردى بود كه به او گرويد.

فاطمه زهراء (عليها السلام)

پرتوى از سيره و سيماى فاطمه زهرا (عليها السلام)

حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام)، دختر گرامى پيامبر اعظم (صلى الله عليه وآله وسلم) و خديجه كبرى، چهارمين دختر پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) است. القاب حضرتش: زهرا، صدّيقه، طاهره، مباركة، زكيّه، راضيه، مرضيّه، محدثَّه و بتول مى باشد. بيشتر مورّخان شيعه و سنّى، ولادت با سعادت آن حضرت را در بيستم جمادى الثّانى سال پنجم بعثت در مكّه مكرّمه مى دانند. برخى سال سوم و برخى سال دوم بعثت را ذكر كرده اند. يك مورّخ و محدّث سنّى، ولادت آن بانو را در سال اوّل بعثت دانسته است. بديهى است روشن ساختن زاد روز يا سال روز درگذشت شخصيّت هاى بزرگ تاريخ هرچند كه از نظر تاريخى و تحقيقى با ارزش و قابل بحث است، امّا از نظر تحليل شخصيّت چندان مهم به نظر نمى رسد. آنچه مهّم و سرنوشت ساز است نقش آنان در سرنوشت انسان و تاريخ مى باشد.

قریش یکی از مشهورترین و مهم‌ترین قبایل عرب در حجاز بود. بیشتر نسب‌شناسان عقیده دارند که قریش لقب نضر بن کنانه، جد دوازدهم پیامبر گرامی اسلام بوده است؛ از این رو هر طایفه‌ای که نسب‌اش به «نضر بن کنانه» برسد، «قرشی» خوانده می‌شود و از قبیله قریش به شمار می‌آید.
برخی دیگر از دانشمندان نسب‌شناس، قریش را لقب فهر بن مالک، جد دهم پیامبر اکرم، دانسته‌اند و نسل او را قریشی به شمار می‌آوردند.

در جنگ صفین هنگامی که سپاهیان معاویه به نیرنگی که عمرو عاص طراحی کرده بود، دست زدند و قرآن بر سر نیزه ها بستند و شعار حکمیت قرآن و فریاد های مهر آفرین دیگر سر دادند، گروهی از سپاهیان امام علی علیه السلام، اّن حضرت را با تهدید به قتل مجبور به پذیرش حکمیت کردند.

در تعیین حکم نیز اّن حضرت را مجبور به قبول حکمیت ابو موسی اشعری نمودند،هرچه حضرت فرمود معاویه عمروعاص را حکم قرار می دهد، و ابوموسی از عهده نیرنگ های عمرو برنمی اّید، اینک که تصمیم به حکمیت گرفته اید، ابن عباس را بر گزینید، لیکن نپذیرفتند و بر انتخاب ابوموسی اصرار ورزیدند.

امام حسن مجتبى (عليه السلام)

پرتوى از سيره و سيماى امام حسن مجتبى (عليه السلام)

امام حسن(عليه السلام)، اولين فرزند امام على و فاطمه زهرا (عليهما السلام)، در نيمه ماه رمضان سال دوم يا سوم هجرى در شهر مدينه به دنيا آمد و  بعد از شهادت امام على(عليه السلام) شش ماه حكومت كرد و در سال پنجاه هجرى، به وسيله زهرى كه همسرش جعده به دستور معاويه به او خوراند، در 48 سالگى به شهادت رسيد. مزار شريفش در قبرستان بقيع، در كنار سه امام معصوم ديگر، زيارتگاه خيل شيفتگان آن حضرت است. جلال الدين سيوطى در كتاب «تاريخ الخلفاء» مى نويسد: «امام حسن در سال سوم هجرت به دنيا آمد و شبيه ترين شخص به پيامبر اكرم (صلى الله  عليه وآله وسلم) بود، در روز هفتم تولدش، پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) گوسفندى را براى او عقيقه كرد و موى سرش را تراشيد و هم وزن آن را نقره صدقه داد. او يكى از پنج نفر اهل كساء است. پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: پروردگارا، من او را دوست مى دارم پس او را دوست داشته باش. و فرمود: حسن و حسين دو سرور جوانان اهل بهشت اند. ابن عباس گفت: حسن بر دوش پيامبر سوار بود، شخصى به آن حضرت گفت: اى پسر! خوب مركبى را سوار شده اى! پيامبر فرمود: بلكه او خوب راكبى  است» امام مجتبى(عليه السلام) شخصيتى آرام، با وقار، متين، بخشنده و مورد توجه مردم بود. به فقيران و بينوايان رسيدگى مى نمود و بيش از حد در خواست آنها به آنان كمك مى كرد تا زندگى شان تأمين گردد، زيرا روا نمى ديد كه سائلى بيش از يك بار از او چيزى بخواهد كه موجب شرمسارى اش شود. او در طول عمرش دو بار تمام ثروت و دارايى خويش را در راه خدا بخشيد و سه بار تمام اموال خود را وقف كرد، نيمى از آن را براى خود و نيمِ ديگر آن را در راه خدا بخشش نمود. امام مجتبى(عليه السلام)، فردى شجاع، دلير و مبارز بود و در جنگهايى كه در ركاب پدرش اميرالمؤمنين(عليه السلام) مى جنگيد در خط مقدم حركت مى كرد .او در جنگ جمل و صفيّن از مبارزان پرتلاش لشكر آن حضرت بود.

امام حسين (عليه السلام)

پرتوى از سيره و سيماى سالار شهيدان (عليه السلام)

ميلاد با بركت حضرت ابى عبداللّه الحسين (عليه السلام)، دومين فرزند امام على و فاطمه زهرا (عليهما السلام) بنا بر مشهور، روز سوم شعبان سال چهارم هجرى در مدينه بوده است. پس از ولادت، پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) نام وى را «حسين گذاشت، آن گاه او را بوسيد و گريست و فرمود: تو را مصيبتى عظيم در پيش است، خداوندا! كشنده او را لعنت كن! آن حضرت به «مصباح الهدى و سفينة النّجاة و سيّد الشّهداء و ابوعبداللّه» معروف است. مسعودى مى نويسد: امام حسين(عليه السلام) مدت هفت سال با رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) بود و در اين مدت، آن حضرت خود متصدى غذا دادن و علم و ادب آموختن به امام حسين(عليه السلام) بود. شدت علاقه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) به امام حسين(عليه السلام) به قدرى بود كه كوچكترين ناراحتى او را نمى توانست تحمّل كند.

دفن شبانه، نماز بدون حضور و اطلاع خلیفه، قبر پنهان، اسرارى است كه در درون خود پیام‌ها دارند. درست است كه فاطمه این چنین خواست و این گونه وصیت كرد؛ ولى چه اتفاقى افتاده است كه زهرا سلام الله علیها وصیت تاریخی‌اش را با این در خواست‌ها به پایان مى‌برد؟!! مگر نه این است كه خشم و ناراحتی‌اش را نسبت به دشمنانش اظهار مى‌كند و در واقع چندین پرسش را در برابر نگاههاى تیز بین مورخان و آیندگان مى‌گذارد تا به پرسند: چرا قبر فاطمه پنهان است؟ و چرا دختر پیامبر شبانه و پنهانى دفن شد؟ و چرا علی علیه السلام بدون اطلاع ابوبكر و عمر بر وى نماز خواند؟ و…

مقدمه
بر همگان آشکار است که قرآن در طول بیست و سه سال در شرایط مختلف و حالات متعدد بر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل گردیده یعنی زمانی در جواب سوالی سوره یا آیه‌ای نازل می‌شد و گاهی در بیان حکمی از احکام الهی و زمانی برای حل مشکلی و همین طور موارد متعدد، که یک آیه یا چندین آیه و بعضا سوره‌ای کامل نازل می‌گردید و اینگونه نبوده که مانند تورات، قرآن یکجا بصورت یک کتاب به پیامبر اکرم نازل گردد. اما با وجود نزول قطعه قطعه آن بر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله جالب اینجاست که کوچکترین ناهماهنگی در بین آیات الهی به چشم نمی‌خورد و تمام آیات و سوره‌های قرآنی دارای یک هماهنگی کامل و انسجام ویژه‌ای می‌باشد. بر عکس ماها که هر کدام حداقل در زندگی شخصی خودمان تجربه کردایم که انسان درطول زندگیش بر اساس تجربه‌های قبلی و تازه‌ای که بدست می‌آورد و به خاطر دانشی که کسب می‌کند نظریاتش نیز فرق می‌کند که البته این امر عادی است یعنی دیدگاها بر اساس زمانها و مکانهای مختلف و بر اساس شرایط مختلف یکسان نیست زمانی این اختلاف دیدگاه به حدی است که چه بسا در تضاد کامل با دیدگاه قبلیش دارد علی‌الخصوص این تغییر دیدگاهها را ما در زندگی دانشمندان به وضوح می‌توانیم ببینیم. در حقیقت دیدگاه انسان وابسته بر فقر یا ثروتش، ضعف یا قدرتش، شکست یا پیروزیش، جوان یا پیر بودنش و حتی در حالات بیماری یا سلامتش می‌باشد.

وضعيت اسلام در فرانسه

تاریخ حضور مسلمانان در قاره اروپا، به سالهای بسیار دور، یعنی دوره های اولیه اسلام، بر می گردد. تجار و بازرگانان مسلمان و نمایندگان سیاسی، یکی از

عوامل مهم گسترش اسلام در سراسر جهان و از جمله قاره اروپا بوده اند. مسلمانان در تمامی دوران حضور در اروپا، میراث بسیار با ارزش فرهنگی از خود به یادگار گذاشتند. حضور اولیه مسلمانان، در سیسیل ایتالیا و اسپانیا بود که با پیروزی نرمن ها در منطقه سیسیل در قرن یازدهم و بر اسپانیا در سال 1492 حضور مسلمانان بسیار کم رنگ شد. بعد از آن، در دوره مغولها با تسلط مغولها بر آسیای مرکزی، دین اسلام به عنوان دین اکثریت قریب به اتفاق آن جوامع شناخته شده، از آن طریق، بسیاری از مسلمانان در قالب سربازان دولتی، تجار و بازرگانان با نفوذ در قلمرو روسیه، مانند فنلاند، لهستان و اوکراین، دست به ترویج اسلام زدند. با شروع حکومت عثمانی، گسترش اسلام به سوی اروپای مرکزی و حوزه بالکان شروع شد. این مساله باعث گسترش جمعیت ترک زبان در کشورهایی چون بلغارستان، یوگسلاوی، رومانی و یونان شد. تعداد بی شماری از مردم این مناطق هم رفته رفته مسلمان شدند، تا حدی که کشور آلبانی در قلب اروپا، به کشوری با اکثریت مسلمان تبدیل شد.